Warto spróbować: 9 tradycyjnych polskich deserów

Desery w Polsce mają szczególną historię (możesz dowiedzieć się więcej o historii, jeśli zapiszesz się na kurs języka polskiego). Warto zauważyć, że do 39 roku ubiegłego wieku naleśniki, pierogi z twarogiem i kilka innych potraw były często oferowane jako deser. Określano je mianem „leguminy”. W okresie PPR wybór dań głównych znacznie się pogorszył. Z tego powodu proste produkty mączne stały się bardzo poszukiwane i stały się częścią pełnego menu.

Makaron z twarogiem i cukrem

Zdjęcie mojegotowanie.pl

Makaron z mąki pszennej, wraz z cukrem i twarogiem, jest bardzo popularny, zarówno w jadalniach przedszkoli, jak i szkół. Jednak w domowych kuchniach zapracowane mamy nie zawsze mogły znaleźć pełny kawałek mięsa. Nawiasem mówiąc, takie połączenie jest bardzo lubiane przez dzieci. To danie było również gotowane w kuchni przed wojną, ale zwykle podawano je ze skórką z cytryny lub pomarańczy, a także suszonymi owocami lub śmietaną. Danie było najczęściej pieczone w piekarniku, podawane po daniu głównym.

Po raz pierwszy słodkie makaroniki zostały podane jako deser na początku XX wieku i zostały opisane w książce „Kuchnia polsko-francuska”. Literatura opisywała przygotowanie domowych klusek, które następnie zapiekano z dżemem. Zagraniczni goście często byli zaskoczeni takim daniem. Przyzwyczajeni byli widzieć je z sosem pomidorowym, pesto, ale nie ze śmietaną i marmoladą. Być może Włosi poczuliby się urażeni takim podaniem. Jednak po spróbowaniu tego tradycyjnego deseru wszelkie wątpliwości zostały rozwiane.

Naleśniki na słodko

Zdjęcie schroniskobukowina.pl

Polska kuchnia słynie z naleśników od ponad 100 lat. Proces ich przygotowania w XVII wieku był zbliżony do współczesnego. Został on opisany w książce Czerneckiego „Compendium Ferculorum”. Naleśniki według staropolskiej receptury podawano zazwyczaj z cynamonem, rodzynkami sułtańskimi, szafranem. Przepis był przekazywany z jednej kuchni do drugiej.

Naleśniki według tej receptury podawano zazwyczaj z daniami mięsnymi, na przykład z baraniną. W literaturze XIX wieku można znaleźć ogromną liczbę przepisów na słodkie naleśniki. Ciasto na nie przygotowywano zarówno na mleku lub śmietanie, jak i na wodzie. Pod koniec 45 lat ubiegłego wieku słodkie naleśniki stały się pełnoprawnym daniem na lunch. Ale tutaj z braku wszelkiego rodzaju dodatków i przypraw trzeba było zrezygnować. Do nadzienia zwykle używano dżemu, twarogu. Często naleśniki posypywano cukrem. Jednocześnie były one spożywane zarówno przez intelektualistów, jak i robotników. Do dziś danie to serwowane jest w stołówkach instytucji edukacyjnych, placówkach gastronomicznych itp.

Pierogi z różnymi nadzieniami

Zdjęcie tydzien-kuchni-polskiej.pl

pierogi to prawdopodobnie najbardziej rozpoznawalne danie w całej Polsce. Wśród zagranicznych gości danie to jest bardziej znane z niesłodzonych nadzień. Jednak pierogi ze słodkimi nadzieniami, takimi jak śliwki czy powidła, są od dawna popularne w kuchni wschodniej i oczywiście w Polsce. Potrawa ta była oferowana jako deser, a także jako świąteczny specjał. W literaturze przedwojennej stosowano nie tylko sezonowe nadzienia (jabłka, jagody), ale także oryginalne wariacje z pomarańczą, rodzynkami sułtańskimi, owocami kandyzowanymi i tradycyjnie z twarogiem.

Placki ziemniaczane z cukrem

Zdjęcie tydzien-kuchni-polskiej.pl

Kto nie kocha naleśników? No to niech będą kaloryczne. Danie to znalazło swoją popularność w kuchni biednych Polaków. Od tego czasu ziemniaki zostały szeroko rozpowszechnione. Oprócz tradycyjnej wersji, gdy do ziemniaków dodaje się cebulę, istnieją również słodkie wersje dania. Najprostszą opcją jest po prostu posypanie placków cukrem. Metoda ta została wynaleziona przez Polaków pod koniec I wojny światowej. W książkach kucharskich ta opcja podania przedstawiana jest jako „niedrogie placki ziemniaczane”. Po zakończeniu smażenia placki natychmiast posypywano cukrem i podawano jako poczęstunek do herbaty. Dodatkowo do placków podawano smażone jagody, twaróg, dżem i kwaśną śmietanę.

Pierogi z farszem

Zdjęcie szefsmaku.pl

Przez długi czas Polska obejmowała różne narody. Dlatego na jej kuchnię bezpośredni wpływ mieli zarówno sąsiedzi, jak i miejscowi. Pierogi są więc daniem wywodzącym się z kultury środkowoeuropejskiej. Do Polski przywędrowały z kuchni czeskiej i niemieckiej. Często ziemniaczane kulki nadziewane owocami podawano razem z kwaśną śmietaną, masłem, smażoną bułką tartą. Jako nadzienia używano truskawek, moreli i jabłek. Pierogi przygotowywane są również z ciasta z twarogiem. Zaleca się podawanie ich razem ze smażonym masłem, a także sosem wiśniowym.

Ryż z kwaśną śmietaną, jabłkami i cynamonem

Zdjęcie ala-piecze.blogspot.com

Dla jednych to danie to koszmar dzieciństwa, dla innych – smakołyk z przeszłości. Ryż z kwaśną śmietaną, jabłkami, cukrem i cynamonem to prawdziwe danie antykryzysowe, które było również deserem. Słynna literatura kulinarna zawierała przepis, według którego ryż należy gotować w mleku z masłem. Następnie pokrojone jabłka mieszano z sułtankami, danie posypywano wanilią, cukrem, a następnie układano warstwami w garnku, posmarowanym masłem. Następnie wszystko pieczono, a po zakończeniu podawano z sokiem owocowym. Istniały też inne warianty tego dania. Zapiekano go z bitą śmietaną, czekoladą, sokiem z cytryny, smażoną skórką z cytryny, malinami itp.

Na początku taka kombinacja ryżu może wydawać się dziwna, ale kiedy wszystko się wymiesza, smak potrawy staje się niesamowity.

Zupa owocowa z makaronem

Zdjęcie kuchnialidla.pl

Ta zupa od dawna jest ulubionym daniem Polaków w sezonie letnim. W książkach kucharskich z XIX wieku zupy owocowe były bardzo popularne, a nawet istniały poświęcone im rozdziały! Zazwyczaj potrawy te przygotowywano na bazie szampana lub wytrawnego wina. Zupy podawano zarówno na zimno, jak i na ciepło. Wszystkie owoce były gotowane lub przecierane na surowo – istniało wiele sposobów ich przygotowania. Najpopularniejsze przepisy obejmowały maliny, truskawki, jagody, agrest, wiśnie i czereśnie. A wraz z nadejściem jesieni używano jabłek, głogu, śliwek. Z reguły daniu towarzyszyły smażone na oleju i pieczone grzanki, małe chrupiące produkty z ciasta lub domowe kluski.

Ważne było, aby znać następujące etapy gotowania:

Najpierw należało zebrać jagody i najładniejsze z nich osobno odłożyć na bok.

• Resztę truskawek przetarto przez sito.
• Wszystko zostało zmieszane z cukrem.
• Do masy dodano surową śmietanę.
• Zupę wysłano do zimnego miejsca, aż całkowicie ostygnie.
• Przed podaniem do wazy wlewano wcześniej zaoszczędzone jagody i dodawano pół szklanki słodkiego wina. Osobno podawano biszkopt.

Zupy owocowe przygotowywano również po II wojnie światowej. Jednak stołowa wersja przygotowania w PPR była daleka od tradycyjnej. Zupy zawierały mało owoców, a dużo gotowanego makaronu.

Naleśniki

Zdjęcie na-talerzu.pl

Podobnie jak inne słodkie potrawy, naleśniki stały się bardzo popularne pod rządami NDP. Oferowano je nawet na lunch. Smażono je na smalcu lub maśle. Ciasto na nie było robione z mąki, drożdży, jajek, mleka lub standardowego ciasta używanego do pieczenia naleśników w szkołach. Często do ciasta dodawano plasterki jabłek. Takie naleśniki podawano z kwaśną śmietaną lub cukrem pudrem, mimo że tradycyjne przepisy ograniczały ilość cukru. Naleśniki z gotowanych i przetartych ziemniaków i jajek mają wielowiekową historię. Danie to było również podawane z herbatą jako deser.

Leniwe pierogi z cukrem

Zdjęcie absolutniedobre.pl

Pomimo swojej nazwy, pierogi te mają niewiele wspólnego z tradycyjnymi pierogami. Wyjątkiem jest mąka, jajka i twaróg, które wchodzą w skład dania z twarogiem. Różnica polega na tym, że nadzienie w pierogach leniwych jest całkowicie nieobecne. Potrawa podawana była jako drugie danie po zupie.